Hoe komen zelfverwerping en zelfkritiek eigenlijk tot stand?

Veel mensen lijden aan een laag zelfbeeld en een laag zelfvertrouwen, maar waarom ?

Vooral de eerste jaren van onze jeugd kenmerken ons door de relatie met onze ouders, waarvan we emotioneel en fysiek afhankelijk zijn.

We gehoorzamen en accepteren kritiek als het ware, omdat het van vitaal belang is, want we zijn nog afhankelijk van onze opvoeders.

Daarbij leren we de kritiek van onze ouders en opvoeders op fouten en zwakheden te accepteren en onszelf daarvoor te veroordelen. Dit kan ook door kinderen veroorzaakt worden, door iemand van school, door iets wat je ziet of meemaakt.

Deze innerlijke criticus vergezelt ons ook als volwassenen.

Natuurlijk lijdt het zelfvertrouwen en heeft je innerlijke kind het gevoel dat het verkeerd wordt behandeld of dat er iets mis is. Dit gevoel wordt een deel van je persoonlijkheid en draagt bij aan je zelfverachting.

Als tiener of volwassene neem je dan automatisch je straf over als een hulpmiddel om je vermeende imperfectie te compenseren en een ideaalbeeld te worden.

Je probeert constant je "fouten" te corrigeren en je aan te passen, zodat je er van buiten perfect uitziet.

Je verwerpt de afwijzing van anderen door jezelf te straffen en je gedrag voortijdig te corrigeren. Zelf-evaluatie wordt zozeer een deel van je, dat je als volwassene niet langer vraagtekens plaatst bij de autoriteit van een criticus.

Je moet weten dat het volgen van talloze regels voor jou als volwassene niet zinvoller is, maar je eerder blokkeert.

Je zou moeten weten dat je als kind helemaal niet onvolmaakt was. Natuurlijk miste je levenservaring, maar dat is verre van een vergissing of een teken van zwakte. Echter, door de dreiging van terugtrekking van liefde of daadwerkelijke terugtrekking van liefde, ben je gaan geloven dat je onvolmaakt bent.

Fouten en zwakheden maken je een unieke persoonlijkheid die het waard is om van te houden. Het is niet alsof je een ander persoon wordt door zelf-straf.

Breek uit dit patroon en herhaal de handleiding van je ouder niet. Omdat zoals je kunt zien, de straf van je ouders en ook de zelfstraf niet ervoor zorgde dat je perfect of zelfs foutloos werd.

Het is volkomen normaal om af en toe fouten te maken als volwassenen en ook noodzakelijk in ons levensproces, zolang we van de fouten leren.

Veel mensen voelen zich gedurende hun hele leven echter onvolmaakt en lijden aan minderwaardigheidscomplexen. Als gevolg hiervan zullen ze zich terugtrekken, zich overweldigd voelen of zelfs een depressie ontwikkelen.

Of ze proberen dag in dag uit, om de persoon te worden die ze geloven dat ze moeten zijn. Zodat ze zichzelf eindelijk kunnen accepteren of erkenning van anderen zullen krijgen.

Vooral je innerlijke kind lijdt, want in plaats van zich positief te kunnen ontwikkelen, voelt het minderwaardig en nutteloos of ontwikkelt het zelfs een haat tegen zichzelf.

Zeg vaarwel tegen zelfbestraffing

Pogingen om te erkennen dat zelfstraffen een destructief en geen heilzaam gedrag is. In plaats van negatieve zinnen als 'Je kunt dat toch niet doen', gebruik je bevestigende affirmaties en positieve zinnen als 'Ik ben in staat om dat te doen'.

In plaats van je te richten op zelfverloochening en constante kritiek die alleen je kracht kost, moet je je richten op het respecteren van jezelf.

Prijs jezelf, aai jezelf op de rug en beloon jezelf, zelfs als je een situatie heel goed onder de knie hebt. Omdat je de moeite waard bent om lief te hebben en te erkennen.